Robbert Jan Piet – weinakademiker,
Toen in mei 2012 een ervaren coach mij erop wees dat, als ik sprak over mijn wijnhobby, mijn ogen gingen twinkelen, had ik het vervolg absoluut niet kunnen voorzien. Natuurlijk had ik deze hobby op dat moment al een kwart eeuw, maar dat je je op deze manier in wijn kon verdiepen was mij volslagen onbekend! Eerst dus maar eens de SWEN-2 opleiding, nadat ik van de basiscursus was vrijgesteld. Toen de Vinologen-opleiding, die zeer vlot ging, mede dankzij een prima proefgroep, die nog steeds bij elkaar komt. De Advanced-course van de Wine and Spirit Education Trust was al pittiger, mede vanwege de open vragen. Daarna de Diploma-course van dezelfde club, die echt diep ging en lastig was. Ook omdat het gebruikte Engels bij de WSET-cursussen soms overbodig ingewikkeld was. De titel die dit opleverde, DipWSET achter je naam, vereist veelvuldige uitleg. Echter zonder dat je als Magister Vini (MV) de vraag krijgt of je een transgender bent, zoals we op reis in de Bordeaux-streek daadwerkelijk hebben meegemaakt.
Als kroon op mijn wijnopleidingen heb ik de Wijnakedemiker opleiding gedaan, bestaande uit de opdracht tot het schrijven van een thesis (in de studiegids een mini-proefschrift genoemd) over een door de Oostenrijkse Wijnacademie (directeur Joseph “Pepe” Schuller MW, zie foto tijdens toespraak) goed te keuren onderwerp. Die goedkeuring bleek terecht geen wassen neus: als je wilt voldoen aan de eisen ervan, dan moet je je al echt stevig in het onderwerp verdiept hebben. Mijn tip voor Diploma-course studenten is dus om hier tijdens de course al goed over na te denken en met mede-studenten en docenten over te sparren. Uiteindelijk werd mijn duurzaamheidsonderwerp “Klimaatverandering in de Beaujolais en de mogelijke reacties erop door de wijnboeren” goedgekeurd. Het bleek zeer leerzaam, al is de maximale lengte ervan (4 duizend woorden en duizend woorden voor de samenvatting) zeer beperkt. Vaak heb ik moeten denken aan de uitdrukking van een beroemde historische Nederlandse dichter: “Ik schrijf je een lange brief, want ik had geen tijd voor een korte.” ( Inmiddels organiseer ik over klimaatverandering een thema-proeverij, waarover ik in blog 2 meer vertel).
Voordat ik het wist, al was ik er door vrienden voor gewaarschuwd, zat ik op 9 duizend woorden. Indikking komt toch vaak neer op het snijden in het eigen vlees, dus bleek een lastige klus. Ook zeer nauw luisterde de samenstelling van het voetnotenapparaat en de bibliografie. De eisen hieraan gesteld bleken inderdaad van proefschriftniveau.
Na goedkeuring van mijn thesis bleek de verdediging ervan behoorlijk afwijkend van wat mij voorgespiegeld was. In de ochtend van 18 september 2017 was ik, ondanks stevige files onderweg, op tijd bij de Duitse Wijnuniversiteit in Geisenheim. Hier verwachte ik aan te moeten treden voor een jury, bestaande uit Masters of Wine. Dit zijn zeer hoogopgeleide experts in de wijnbusiness. Tot mijn verrassing echter bestond de jury onder andere uit een tweetal top-professoren van Geisenheim, Monica Christmann en Klaus Schaller (die mij ook mijn uiteindelijke diploma uitreikte, zie foto). De Vlaamse studente die mij voorging, kwam vrij bleek weggetrokken weer naar buiten, voorafgaande aan mijn aanvang, dus toen sloeg de nervositeit bij mij behoorlijk toe. Uiteindelijk moest ik, zonder enige hulpmiddelen, gedurende een kwartier de uitkomsten van mijn onderzoek presenteren. Daarna stelde de genoemde 2 professoren zeer pittige vragen. Onder andere naar mijn mening over de “vins naturels”, een beweging begonnen in de Beaujolais en uiteindelijk of ik het ermee eens was dat dit geen zegening voor de wijnwereld was. En bijvoorbeeld ook of mijn conclusies er niet op neer zouden komen dat, in het licht van de klimaatverandering, de wijnbouw in de Beaujolais op een volstrekt andere wijze georganiseerd zou moeten worden. Gelukkig had ik het recent verschenen boek “Terroir”, uitgeverij Ulmer, van de laatst genoemde professor vrij goed bestudeerd (fantastisch: zou in het Engels moeten worden uitgegeven!), dus kon ik zijn gedachtegang aardig volgen en een bevredigend antwoord geven.
De grote diploma-ceremonie vond plaats in Oostenrijk toen Marian en ik op wijninkoopreis in Italie en Frankrijk waren. Gelukkig bestond er voor mij en een andere studente de mogelijkheid het diploma in Geisenheim in ontvangst te nemen, tijdens een zogenaamde Diplomastart get-together van een nieuwe groep Diploma-course studenten, dus inclusief een heerlijke proeverij van Duitse en Oostenrijkse topwijnen, met hapjes daarbij. Zeer leuk dat mijn vrouw Marian en zoon Luuk daarbij waren!
De gouden badge of honour is gelukkig qua omvang aan de bescheiden kant, maar ik draag deze met trots en ik heb ook al vele leuke contacten met andere Weinakademiker gehad! Ik kan je deze opleiding dan ook bijzonder aanbevelen: Leuke mensen, prima georganiseerd en een mooie intellectuele wijnuitdaging!
Reactie schrijven