Robbert Jan Piet – weinakademiker,
Misschien wel mijn ontdekking van het jaar: wijnen gemaakt van druiven afkomstig van oude stokken hebben mijn voorkeur en nemen in mijn assortiment een stevige plek in!
Dit jaar is het dertig jaar geleden dat ik serieus begonnen ben met het bezoeken van wijnfamilies en het proeven van hun wijnen. De eerste was Michel Tête in Juliènas. Met een tante en oom van mij, genoten wij vervolgens van de aangeschafte wijn tijdens een picknick aan de rivieroever van de Saône, inclusief stokbrood en regionale kazen. Het was een zeer geconcentreerde Juliènas die wij dronken, door mij eerder gevonden bij wijnhandel Okhuysen in Haarlem.
Als ik de film van mijn proeverij- en opvolgend aanschaf ervaringen terugdraai, dan ontdek ik dat er een constante in zit. Voor het overgrote deel onbewust, al klinkt je dat voor een wijngek als ik misschien vreemd in de oren. Het gaat om mijn voorliefde voor wijnen, door goede wijnmakers gemaakt, van oude stokken. Jancis Robinson gebruikt hier mijns inziens terecht de grens van minstens 50 jaar oud voor.
Het bijzondere aan druivenstokken is dat de hoeveelheid druiven die zij produceren afneemt naarmate zij ouder worden, zeker na een jaar of dertig. Puur bedrijfseconomisch gezien, zoals veel grote producenten doen helaas, worden ze dan minder interessant, dus vaak gerooid. Echter, als je ze laat staan, produceren ze weliswaar minder, maar wel veel meer geconcentreerde druiven. Dankzij het uitgebreidere wortelstelsel kunnen zij de voedingsstoffen beter opzuigen en dit betekent dat ze regelmatiger gaan produceren, al is de druivenopbrengst in hoeveelheid minder. De druiven worden kleiner, maar met een hardere schil. Ze worden zo beter bestand is tegen klimaatverandering. Al met al zijn de wijnen ervan gemaakt steeds interessanter, want geconcentreerder en meer multidimensionaal.
Deze ontdekking bij mijzelf speelde zich af na een Masterclass die ik afgelopen week over de Crus uit de Beaujolais gaf en een proeverij van Weingut Magdalenenhof in Rüdesheim am Rhein in de Rheingau. De Riesling Alte Rebe wijn had sterk onze voorkeur boven de andere van het domein. Ook in de Bourgogne en Beaujolais had deze voorkeur zich al onbewust gemanifesteerd. Maar nu ik mij erin verder aan het verdiepen ben, blijkt mijn lievelingsNebbiolo wijn, de Roero DOCG van de Azienda Agricola Fratelli Botto, velen van jullie welbekend en veelbemind, ook afkomstig van een wijngaard aangeplant rond 1945. Het net gearriveerde topjaar 2015, ook verkrijgbaar in magnumflessen (cadeau-idee?), blijkt dus gemaakt van druiven afkomstig van 70-jaar oude stokken! Vandaar die ongelofelijke geuren en smaken, die constant blijven ontwikkelen in de glas.
Mijn zoektocht gaat dus door, want ik blijk er al een aardige rij ervan geïmporteerd te hebben: kom ik in de toekomst weg met de eretitel van deoudestokkenspecialist of geeft dat teveel verkeerde associaties? In ieder geval ga ik ook verder in deze richting en heb ik de eerste verrassingsproeverij voor iemand die de 70-ste verjaardag vierde al omlijst met voornamelijk wijnen gemaakt van leeftijdsgenoten. Ik vind het ook een mooi onderwerp voor een thema-proeverij, waarbij we de vaste geografische thema’s ervan eens mooi kunnen doorbreken: een oude stokken proeverij!!!
Reactie schrijven